Βρεφηβεία

Σε μια εποχή που κανένας δεν παραδέχεται την ηλικία του, τα βρέφη και τα νήπια εμφανίζουν συμπεριφορές επαναστατικές και τάσεις ανεξαρτητοποίησης που θυμίζουν “οργισμένα νιάτα”. Τα όρια ηλικίας καταργούνται και τα παιδιά το έχουν καταλάβει αυτό γιατί μπαίνουν από πολύ νωρίς στον κόσμο των μεγάλων. Τώρα τα μωρά μας “μεγαλώνουν” όσο εμείς “μικραίνουμε” μπροστά στο playstation και μέσα στα skinny jeans. Μας ακολουθούν στα ταξίδια μας,  στα εστιατόρια και στα καφέ κι εμείς απολαμβάνουμε το γεγονός ότι έχουν άποψη για όλα. Είναι σαν οι γονείς να μην θέλουμε τα παιδιά ανέμελα και αθώα, αλλά πανέξυπνα και “παραγινωμένα”. Άραγε απαιτούμε από τα παιδιά μας να επιβεβαιώνουν με την μικρομεγαλίστικη ανεξαρτησία τους τις υψηλές προσδοκίες μας;

Από τη μια αργούμε να κάνουμε οικογένεια γιατί θέλουμε να είναι όλα τέλεια, κι απ’ την άλλη, μόλις κάνουμε παιδιά ριχνόμαστε με τα μούτρα στον πρωταθλητισμό της ανατροφής. Δεκαετίες πριν, όταν τα παιδιά είχαν διαφορά με τους γονείς τους 20 χρόνια, οι νέοι και άπειροι γονείς μάθαιναν για τη ζωή στην πορεία και ωρίμαζαν σταδιακά. Κάναν λάθη, ίσως από ανωριμότητα. Αλλά κι εμείς κάνουμε, μήπως από ωριμότητα;!;!. Οι σημερινοί γονείς τα’ χουμε δει όλα, τα’ χουμε κάνει όλα κι είμαστε έτοιμοι να γράψουμε και βιβλίο. Πιέζοντας τα παιδιά να αποδώσουν στο μέγιστο θεωρούμε ότι τα κάνουμε  πιο προσαρμοστικά κι έτοιμα ν’ αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής. Κάποιος πρέπει να μας θυμίσει ότι τα 3χρονα θα μπορούσαν να πλατσουρίζουν στην ακροθαλασσιά κι όχι να τρέχουν 2 φορές τη βδομάδα στο κολυμβητήριο κι ότι τα 5χρονα δεν είναι απαραίτητο να μάθουν ανάγνωση από το νηπιαγωγείο αλλά να τους διαβάσει κάποιος πριν κοιμηθούν.

Τώρα που οι δουλειές γίνονται όλο και πιο δυσεύρετες κι όλο και πιο κακοπληρωμένες πολλοί θα σπεύσουν να μας θυμίσουν ότι δεν υπάρχει καλύτερη δουλειά από αυτή της αφοσιωμένης μανούλας. Αλλά το ζητούμενο  είναι να αφήσουμε τις δουλειές μας για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας ή να αρχίσουμε να απολαμβάνουμε τις οικογένειές μας παρά τα προβλήματα και τις ελλείψεις;

Τι χρειάζονται τα παιδιά μας. Μια βόλτα στη φύση, μια χαλαρή κουβέντα, μια ώρα παραπάνω με την πυτζάμα. Κοσκινίστε τα χιλιάδες ερεθίσματα, παιχνίδια και δραστηριότητες . Βγάλτε ιστορίες από το μυαλό σας κι αφήστε στην άκρη τα εκπαιδευτικά DVD για έξυπνα μωρά. Πείτε “ΟΧΙ” στα μικρομεγαλίστικα παιχνίδια: βαμμένα νύχια, παιδικά tatoos, ψεύτικα κινητά. Επενδύστε στην φαντασία των παιδιών σας.

Με λίγα λόγια, ξαναβρείτε την απλότητα της ζωής, ξαναθυμηθείτε τη ζεστασιά του σπιτιού, τα ατέλειωτα απογεύματα της δικιάς μας γενιάς, χωρίς υποχρεώσεις και εξωσχολικές δραστηριότητες μόνο με την αίσθηση της μαμάς στο διπλανό δωμάτιο. Αγαπήστε το μέτριο. Ξοδέψαμε πολλά χρόνια και πολύ ενέργεια προσπαθώντας να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας  σε ικανότητες, μόρφωση, καταξίωση, πλούτο και, είτε δικαιωθήκαμε είτε απογοητευτήκαμε, όλοι συμφωνούμε πλέον ότι χρειάζεται μέτρο παντού. Ίσως το μέτριο είναι πιο κοντά στην ευτυχία και στη αρμονία της ζωής κι από το τέλειο ακόμα.