Woman in red… η απιστία αρχίζει στο μυαλό
Θυμάστε εκείνη την θρυλική ταινία του 1984, με τον Gene Wilder στο ρόλο ενός παντρεμένου 45άρη με κρίση μέσης ηλικίας, που προσπαθούσε απεγνωσμένα να “ρίξει” μια απίστευτα ωραία γυναίκα, την Kelly LeBrock, δηλαδή τη “Γυναικάρα με τα Κόκκινα” (http://www.youtube.com/watch?v=JDHhDanYAcQ); Λίγο πριν αγγίξει το όνειρό του, χτυπάει το κουδούνι ο σύζυγός της. Ο Gene βρίσκεται γυμνός στο μπαλκόνι και πηδάει στο κενό.
Η μέση ηλικία είναι η φάση της ζωής μας που απαιτεί τη μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα. Καλούμαστε να ωριμάσουμε υπαρξιακά, να αποδεχτούμε την ιδέα της φθοράς αλλά…να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Ατενίζοντας τη φθορά και το αναπόφευκτο τέλος από τη μια και νοσταλγώντας τις νεανικές τρέλες από την άλλη, πραγματικά η βουτιά στο κενό μοιάζει μια λογική λύση. Υπάρχουν όμως και άλλες εναλλακτικές: μια εξωσυζυγική σχέση, ένας δεύτερος γάμος-restart, ένα lifting, ένα facebook βρε αδελφέ! Ο φόβος για το μέλλον μας κάνει να αγκαλιάζουμε το παρελθόν, να ψάχνουμε τα παλιά μας στέκια, να μπαίνουμε στα παλιά μας jeans, να ξαναβρισκόμαστε με τους συμμαθητές που ξεχάσαμε. Το sex είναι πια το ελιξήριο της νεότητας για τους 40plus. Αν το πιούν δεν θα γεράσουν ποτέ… θα ξαναερωτευτούν, θα κάνουν καινούρια μωρά, θα ξαναπεράσουν από την αφετηρία.
Να όμως που έρχεται ο Gene Wilder να μας διαψεύσει. Δεν είναι το κυνήγι της ηδονής που κάνει ανεκτή την ύπαρξή μας… η αίσθηση της ελευθερίας είναι που ομορφαίνει τη ζωή. Γυμνός, φορώντας μόνο το μπουρνούζι του, πηδάει στο κενό και, για λίγα δευτερόλεπτα πριν προσγειωθεί στο δίχτυ της πυροσβεστικής, χαμογελάει… Ελεύθερος μπορείς να είσαι σε κάθε ηλικία, μέσα ή έξω από το γάμο, μέσα ή έξω από την κρίση. Ωστόσο, επιμένουμε να τα βάζουμε με τα δεσμά του γάμου. Λες και αυτά μας συγκρατούν κι όχι η δειλία μας, λες και αυτά μας εμποδίζουν να ερωτευτούμε κι όχι η αγάπη μας για τον άνθρωπο που επιλέξαμε.
Όταν είμασταν παιδιά είχαμε φανταστικούς φίλους για κάθε χρήση, για αδέλφια, για κολλητούς. Προβάραμε ανενόχλητοι τις επιδόσεις μας στις σχέσεις. Καταφεύγαμε σε ανεκπλήρωτους έρωτες και σχέσεις εξ’ αποστάσεως σε περιόδους, όπως η εφηβεία, που δεν νιώθαμε έτοιμοι ή αρκετοί για να κάνουμε μια ώριμη σχέση με το άλλο φύλο. Και πάνω που είπαμε να σηκώσουμε κεφάλι ήρθε το facebook να μας ξαναενώσει με χαμένους έρωτες, παλιούς συμφοιτητές και χιλιάδες φίλους φίλων που κάνουν κάθε γραφείο συνοικεσίων να ντρέπεται για τον εαυτό του. Είναι άραγε απιστία να κάνεις likes στο facebook, να ανεβάζεις καψουροτράγουδα και φωτογραφίες με μαγιώ; Είναι πρόβα για φλερτ ή εξομοιωτής γι’ αυτούς που δεν μπορούν να το κάνουν στ’ αλήθεια; Για κάποιους, η απιστία ξεκινάει από το μυαλό, από μια σκέψη ή μια πρόθεση που σταδιακά ωριμάζει σε επιθυμία. Για κάποιους άλλους, η απιστία έχει να κάνει μόνο με την σεξουαλική πράξη που προδίδει την μονογαμική αποκλειστικότητα της σχέσης μας. Για μένα, η απιστία ξεκινάει όταν προδίδουμε τον εαυτό μας και τις επιλογές μας, όχι γιατί μας διέψευσαν ή μας απογοήτευσαν, αλλά γιατί μας θυμίζουν ποιοι πραγματικά είμαστε. Οι φίλοι μας στο facebook μπορεί να πιστέψουν ότι εξελιχθήκαμε, ότι πήγαμε μπροστά, αλλά ο εαυτός μας ξέρει.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ζωή είναι γλυκιά, απλώς μεγαλώνουμε, παθαίνουμε ζάχαρο και δεν την αντέχουμε. Αν ξεπεράσουμε την ουτοπική τελειομανία των 20’s και την έπαρση των 30’s, θα ανακαλύψουμε ότι κάθε ηλικία έχει καινούριες “πίστες” που πρέπει να κατακτηθούν. Γιατί να εγκλωβιζόμαστε στη φανταστική αναβίωση της νεότητάς μας και να μην ζούμε τη ζωή μας κάθε στιγμή με τα ups and downs; Η μέση ηλικία είναι μια καινούρια φάση. Μπορούμε να χτίσουμε σχέσεις ουσίας, φιλίες καινούριες, να δουλέψουμε σε κάτι διαφορετικό, να διδαχτούμε κάτι καινούριο, να προσφέρουμε την εμπειρία μας κι όχι τα μπράτσα μας. Middle-aged followers αυτού του blog, που προτιμάτε κεράκι-ερωτηματικό για την τούρτα σας, αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε σας…